Από τότε που ο ιδρυτής της μοντέρνας γλωσσολογίας, ο F. de Saussure, μίλησε πρώτος για μια επιστήμη των διαφόρων τρόπων επικοινωνίας του ανθρώπου, των διαφόρων σημειακών συστημάτων που (από τα Ελληνικά) ονόμασε semiologie (Σημειολογία), έγινε συνειδητό ότι ο άνθρωπος παράλληλα προς τη γλώσσα, το κατ’ εξοχήν σημειακό σύστημα, χρησιμοποιεί και άλλες γλώσσες, άλλα σημειακά συστήματα για να επικοινωνήσει: τη μουσική, την εικόνα, τον χορό κ.ά. Από τότε μιλάμε για γλώσσες· όχι για γλώσσα. Από τότε η εικαστική γλώσσα, η γλώσσα της εικόνας παίρνει μια ξεχωριστή θέση στη μελέτη της επικοινωνίας του ανθρώπου. Για τη γλώσσα της εικόνας, και μάλιστα τη γλώσσα του σκίτσου (από το ιταλ. schizzo, που μέσω του λατ. schedium ανάγεται στο ελλ. σχέδιον)......
24grammata.com
